Aandeelhoudersstrategie Westerscheldetunnel

De tunnel spreekt bij vele Zeeuwen tot de verbeelding! We kunnen niet anders vaststellen na de flinke politieke discussie in de commissie Bestuur van 16 september jongstleden en na alle pogingen die door leden van het dagelijks bestuur van de gemeente Terneuzen zijn en worden gedaan om van de last van de tol ontheven te worden.

En laten we wel zijn, een last is het! Dertig jaar lang vastzitten aan betalen voor heen en weer pendelen onder het water van de Westerschelde. Niemand in deze zaal, niemand in Zeeland zal dus tegen een tolvrije tunnel zijn. En iedereen in Zeeland en iedereen in deze zaal weet dat alleen de zon voor niets opkomt. En dat soms een lange adem nodig is om naast de lust de last te kunnen dragen. Zoals ook de last van een hypotheek op een huis lang gedragen moet worden en er gelukkig tegelijkertijd ook volop genoten kan worden van de woning en er volop in geleefd kan worden. En om in terminologie van een hypotheek te blijven spreken: is er nu overwaarde, soort van dan, op die hypotheek. En de vraagt dient zich voor wat we daarmee gaan doen. Streven naar zo laag mogelijke toltarieven, de tunnel eerder tolvrij maken, de tunnel in eigen beheer nemen of de aandelen verkopen. Onze fractie is voorstander van het eerste. Het past niet alleen binnen de eerder vastgestelde aandeelhoudersstrategie. Maar het is ook solidariteit, in dit geval door de generaties heen, waarbij de gebruiker van nu en in de komende vier jaar van ons mag profiteren van de ruimte die er is.

Onze fractie vindt de lasten van een jaarlijkse tariefstijging van 2% te zwaar wegen en dus niet in verhouding staan voor twee jaar eerder tolvrij (op termijn dus van 30 jaar). En reken daarbij dat veel gebaseerd is op prognoses en aannames, die zo op het oog best realistisch lijken, maar we weten uit andere dossiers heel goed dat verder dan vijf jaar vooruit denken met economische scenario’s niet gestoeld kan worden op geen enkele leest van welke wetenschap dan ook. Waarom zouden wij in Zeeland het dan beter weten? Wat we wel weten en kunnen aanbieden nu en de komende vier jaar is een zo laag mogelijk tarief en zelfs daar komt dan nog een inflatiecorrectie op. Laten we op het eind van die vier jaar weer vooruitkijken en dan bezien welke buffer er is en hoe we hem op dat moment het beste denken te kunnen inzetten.

Fractievoorzitter Anita Pijpelink