Dierenwelzijn

In hun vergadering van 11 maart jongstleden kregen Provinciale Staten van Zeeland voor het eerst in de geschiedenis te maken met een burgerinitiatief. Meer dan 800 inwoners van Zeeland vroegen de Zeeuwse Staten om een eind te maken aan ‘het zonder noodzaak bejagen van houtduiven, hazen, konijnen, fazanten en wilde eenden’. Nu gaan Provinciale Staten niet over het toestaan van deze jacht. Het initiatief is daarom om formele redenen niet in behandeling genomen en terug verwezen naar Gedeputeerde Staten, onder de toezegging dat dit onderwerp later wel inhoudelijk behandeld gaat worden.

Het gaat mij niet om de procedure, maar om de inhoud van dit initiatief: jacht en de manier waarop we met dieren omgaan. Dat houdt mensen bezig en brengt ze in beweging. Het burgerinitiatief getuigt daarvan. Deze maatschappelijke beroering kan naar mijn mening niet los worden gezien van de gespleten manier waarop we in onze maatschappij met dieren omgaan. Huisdieren nemen in veel gezinnen een belangrijke plek in. Niet alleen voor kinderen, maar ook voor veel volwassenen zijn het kameraadjes, waar zij aan gehecht zijn en waaraan soms ook een persoonlijkheid wordt toegekend. Hun wel en wee is dan direct verbonden met het onze. Aan de andere kant heb je de kippen, varkens en andere dieren in de bio-industrie. Onttrokken aan oog van de buitenwacht en onder erbarmelijke omstandigheden rechteloos samengepakt in megastallen worden zij in zo kort mogelijke tijd klaargestoomd om te worden verwerkt in kiloknallers.

Onze maatschappij is doorgeschoten in de manier waarop we met dieren omgaan en daarom heeft de politiek hier een opdracht. Heel goed dus dat de PvdA dierenwelzijn agendeert en daarin initiatieven ontwikkeld. Heel goed ook dat deze problematiek wordt verbonden met de vraagstukken van volksgezondheid, milieu en internationale solidariteit. De problemen van dierenwelzijn in de bio-industrie kunnen niet los gezien worden van onze solidariteit met komende generaties en met mensen elders op de wereld.

Vergeleken met deze problematiek lijkt het vraagstuk van de jacht op hazen en fazanten een peulenschil, maar het is wel een peulenschil die anno 2016 de Zeeuwen bezig houdt. De Partij van de Arbeid heeft zich in haar verkiezingsprogramma van 2012 duidelijk uitgesproken tegen plezierjacht. Het doden van dieren moet een doel dienen, bijvoorbeeld de voorkoming van landbouwschade, de beperking van verkeersongelukken, beschermen van dijken of als natuurbelangen hierom vragen. Voorkomen van schade is in de afgelopen decennia ook altijd een belangrijke voorwaarde geweest bij de aanleg van nieuwe natuurgebieden. In een provincie als Zeeland, waar landbouw en natuur vaak direct aan elkaar grenzen, zullen we altijd rekening moeten houden met de noodzaak van afschot uit een oogpunt van schadebestrijding. De vraag is dan hoe en waar je de grens trekt tussen dat noodzakelijke afschot en plezierjacht. De Partij van de Arbeid vindt het belangrijk dat dat niet alleen een kwestie is van boeren en jagers, maar dat daarbij ook natuurbeschermers en mensen die voor dierenrechten opkomen worden betrokken.

Mede dankzij de Partij van de Arbeid is daarom vastgelegd in de nieuwe Wet Natuurbescherming, die per 1 januari 2017 ingaat, dat deze partijen vertegenwoordigd moeten zijn in het bestuur van de Faunabeheereenheid. Dat bestuur moet gaan beslissen over de vraag wanneer er sprake is van onevenredige schade en of er afschot moet gaan plaatsvinden. Een brede samenstelling van zo’n bestuur is de beste garantie dat er niet alleen gekeken wordt naar het plezier van de jager en de portemonnee van de boer, maar ook naar het natuurbelang en het welzijn en de rechten van het dier. Die discussies zullen niet altijd eenvoudig zijn, maar het is de enig begaanbare weg in een land waar belangen soms ingewikkeld verknoopt zijn en zeer uiteenlopende opvattingen bestaan over dierenrechten.

Statenlid Anton van Haperen