Mooi Zeeland

Het onderwerp ‘wonen en werken in Zeeland’ blijft actueel. Nu is de marinierskazerne de trigger maar het geldt ook voor zorg, onderwijs, techniek, toerisme.

Hoe weerleggen we het beeld van het verre Zeeland, het Zeeland waar je alleen als toerist naar toe gaat, het Zeeland waar iedereen op klompen loopt en dialect spreekt? Hoe kunnen we dit – in mijn ogen volstrekt onjuiste – beeld omdraaien? Zeeland als gezond woon- en leefgebied, Zeeland met kansen op gebied van onderwijs en werk en betaalbaar wonen.

Zelf ben ik geboren en getogen in Zeeland. Slechts één keer een werkuitstapje buiten Zeeland. Gewoon, omdat dat toen op mijn pad kwam. Waarom uit Zeeland vertrekken als hier alles binnen bereik is? Mooie natuur, meeste zonuren van Nederland, de zee, scholen, werk en fijn wonen. Kiezen om tussen vele toeristen een ijsje te eten. Of juist kiezen om een paar kilometer verder te genieten van rust en ruimte.

Ik herinner mij een gesprek met een gezin dat al jaren een zomerhuisje huurt in Zeeland. Het gezin komt uit één van de grotere steden in Nederland. Een gezin dat twijfelt om zich hier te vestigen. Hun twijfel zat niet bij wonen en werken, daar hebben ze het volste vertrouwen in. De twijfel zat in de bereikbaarheid en aanwezigheid van voorzieningen. Scholen, sportverenigingen, een theater, een zwembad. Voorzieningen die binnen handbereik zijn in hun grote(re) stad. Ook in Zeeland hebben we deze voorzieningen en ze zijn binnen dezelfde reistijd beschikbaar. In de ‘grote stad’ sta je binnen een half uur, aldus het gezin, bij de bioscoop. Nou, dat kan in Zeeland ook! Sterker nog, je hebt een half uur reistijd met een minimale kans op file.

Argumenten die gebaseerd zijn op gevoel, niet op feiten. Dat maakt het complex. Gevoelens, vooroordelen, zijn lastig te weerleggen. Daar is lef voor nodig. Tegen de stroom in durven zwemmen. Nieuwsgierigheid. Een uitdaging aangaan. Denken in kansen. Ik hoop dat vele mensen dit lef, deze durf en nieuwsgierigheid hebben. Zeeland is het waard. Zeeland stelt niet teleur.

Nog even over die klompen… Als tiener moest en zou ik klompen hebben. Van die blanke, ongelakt. Ik deed ze aan naar de middelbare school. Bewust, om tegen de stroom van de bestaande vooroordelen (dresscodes en merkkleding) in te gaan. Het is bij een paar keer gebleven. Niet vanwege verbaasde en positieve reacties maar vanwege blaren op mijn voeten…

Corina van der Vliet (voorzitter PvdA-Statenfractie Zeeland)