De hectische wereld van Den Haag

Ruim een jaar mag ik nu meespelen in de eredivisie van de Nederlandse Politiek. Dat was in het begin erg wennen. Je bent opeens politicus en geen bestuurder meer. Dat vraagt een heel andere manier van kijken. En iedereen kijkt mee. Alles wat je zegt of doet wordt geregistreerd. Niet altijd door de landelijke bladen of tv-zenders maar altijd wel door regionale pers, sectorale pers, belanghebbende organisaties of burgers. En die weten je dan ook weer te vinden om hun mening, wensen of belangen onder je aandacht te brengen. Het is mooi om te ervaren hoe dat allemaal werkt.

Je merkt dat je als wethouder wel erg in de watten bent gelegd met een groot ondersteuningsapparaat. In de kamer heb je natuurlijk ook ondersteuning, maar die is beperkt. Je moet heel veel zelf doen. Als je eenmaal door hebt hoe het er aan toegaat in Den Haag dan komen er ook kansen om doelpunten te maken. En dat is inmiddels een paar keer gelukt. Het mooiste doelpunt betrof mijn motie die het kabinet vroeg om de provincies Fryslân, Drenthe, Limburg en Zeeland bij de verdere afslanking van de rijksdiensten niet meer dan evenredig te treffen. Tijdens de algemene politieke beschouwingen ging het twee dagen lang over de motie De Vries. Dat streelt natuurlijk je ego. Maar je ziet ook dat er met zo’n motie voor mensen belangrijke beslissingen beïnvloed worden. En daar gaat het natuurlijk om. Behoud van honderden arbeidsplaatsen in Leeuwarden bij defensie, de belastingdienst en justitie. Behoud van honderden arbeidsplaatsen in Drenthe bij defensie, het gevangeniswezen, EZ en de belastingdienst. Open blijven van gevangenis in Limburg en een nog niet afgeronde discussie om 200 arbeidsplaatsen bij de belastingdienst in krimpgebied Parkstad Limburg te houden, open blijven van de gevangenis in Zeeland, veilig stellen van de beslissing om de marinierskazerne naar Zeeland te verhuizen met een optie dat ook de Van Ghentkazerne naar Zeeland komt. Behoud van de belastingdienst voor Zeeland en een nog niet (geheel) afgeronde discussie over het Openbaar Ministerie in Zeeland.

Een ander punt waar ik me voor heb ingezet is het proberen tegenwicht te bieden aan het idee van minister Blok om de noodzakelijke vereenvoudiging van de bouwregelgeving en het beter beschermen van consumentenbelangen in de bouw te regelen met een privatiseringsoperatie. Natuurlijk moeten niet de regels zelf maar de doelen zoals veiligheid, gezondheid, duurzaamheid en toegankelijkheid weer voorop komen te staan. De bouwsector mag daar ook best meer eigen verantwoordelijkheid in nemen en zij moet ook veel makkelijker aansprakelijk gesteld kunnen worden als niet geleverd is wat was afgesproken. Maar de verantwoordelijkheid voor de handhaving van het realiseren van de door de overheid gestelde doelen moet wel een overheidstaak blijven. De slager moet niet zijn eigen vlees gaan keuren.

De binnenvaart is ook een punt waar ik me druk over maak. De overkill aan regels voor met name de kleinere schepen, de overcapaciteit van grotere schepen in de droge lading sector, het verbeteren van de infrastructuur met voor Zeeland belangrijke kwesties als de sluis bij Terneuzen, de komst van de directe verbinding met Parijs door een nieuwe verbinding Seine-Schelde, het tegengaan van zwendel met scheepsbrandstoffen en het op peil houden van de bediening van sluizen en bruggen.

Ook mocht ik het voor onze partij belangrijke dossier doen van het weer in dienst nemen van schoonmakers, beveiligers, cateraars en postbezorgers in de laagste loonschalen. Eén van de acties om de werkomstandigheden en de positie van mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt te versterken en de verdergaande flexibilisering tegen te gaan.

De nieuwe omgevingswet behoort tot mijn portefeuille. En grootschalige ontwikkelingen als de ruimtelijke ontwikkeling van de Randstad met bv de uitbreiding van Almere, de ontwikkelingen rondom Schiphol, de ontwikkeling van de tweede Maasvlakte gecombineerd met forse natuurontwikkelingsplannen. De plaatsing van 6.000 MW windmolens op land. Vraagstukken als kantoren- en winkelleegstand en de grondpolitiek. Maar ook kleinere, maar voor betrokken mensen o zo belangrijke kwesties als de huisvesting van arbeidsmigranten, het permanent wonen op recreatieparken, enzovoorts. En tal van kwesties die in Zeeland spelen. Natuurlijk Thermphos, Zalco en de kolencentrale. Maar ook de ontwikkeling van de bio-based economie in de Kanaalzone, de munitiestortplaats in de Oosterschelde, de ziekenhuiskwestie, de toegankelijkheid van de Sloehaven, de verhoudingen met Vlaanderen, problematiek bij het loodswezen, doorstroming op de A58 bij calamiteiten, problemen van gemeenten met hun grondpositie, de moeilijke situatie waarin Delta verkeert, enzovoorts.

In het kerstreces probeer ik een flinke slinger te geven aan mijn initiatiefnota over de toenemende verschillen tussen regio’s als gevolg van de trek naar centrale steden, de bevolkingsafname vooral aan de randen van ons land en de effecten van krimp. Ook voor Zeeland een majeur onderwerp als je kijkt naar de woningmarkt,  de zorg, het onderwijs, de arbeidsmarkt, het openbaar vervoer en tal van voorzieningen.

En natuurlijk gebeurt al dit werk te midden van de moeilijke maar noodzakelijke discussies over het verzetten van bakens in vitale systemen als de woningmarkt, de financiële sector, het defensieapparaat, het pensioenstelsel, de zorg, de arbeidsmarkt, de energievoorziening, de sociale zekerheid, het onderwijs. Te lang hebben we kabinetten gehad die geen beslissingen durfden te nemen en problemen vooruit schoven. Denk nog maar eens aan het H-woord dat de politiek jarenlang in de greep hield. Door het verzuimen van ingrijpen in het verleden verkeert Nederland in een diepere crisis dan de ons omliggende landen. Er is bovendien decennialang veel te veel op de pof geleefd. En de demografische ontwikkelingen in Nederland zijn sterker dan elders. Steeds minder mensen zullen beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt, terwijl er steeds meer oudere mensen zullen zijn die veel langer gezond leven. Daar is de verzorgingsstaat niet op ingericht. Dat betekent dat bakens verzet moeten worden om onze welvaart ook voor toekomstige generaties veilig te stellen. Dat dit geen populaire operatie is blijkt elke dag. Alle burgers worden er door getroffen. Wij doen heel hard ons best om er voor te zorgen dat de mensen met de laagste inkomens niet het slachtoffer worden. Ook proberen we idiote topsalarissen aan te pakken. Dat lukt, maar het laat onverlet dat iedereen merkt dat de bakens worden verzet. De PvdA vindt dat we juist in deze moeilijke tijden verantwoordelijkheid moeten nemen. Doen wat nodig is, ook al is dat zwaar.

We hopen dat steeds meer mensen gaan zien dat dit beleid voor de langere termijn nodig is én dat we dit moeilijke werk moeten doen met onze natuurlijke politieke tegenstrever de VVD. We zien gelukkig dat het sentiment weer positiever wordt. En natuurlijk helpt het dat de woningmarkt weer wat aantrekt, het consumentenvertrouwen weer groeit, de export weer floreert en het bedrijfsleven optimistischer wordt. Het is zaak dat mensen die nu aan de kant staan weer perspectief krijgen op werk. Daar zetten we ons elke dag voor in.

Ik heb er vertrouwen in dat deze positieve ontwikkelingen zullen helpen om er ook in Zeeland in te slagen een succesvolle campagne te voeren voor de verkiezingen van de gemeenteraden. Ik ben er in ieder geval klaar voor. Ik kom de afdelingen graag ondersteunen in hun campagnes.

Zeeuws Tweede Kamerlid Albert de Vries