6. Jules Hinssen

Zeeland. Licht. Lucht. Landschap. Leefbaarheid. Land in zee. Een prachtige provincie. 

Ik wil een wereld vol mogelijkheden doorgeven aan onze kinderen. Ik wil daarom een toekomst waarin we de energietransitie, het klimaatvraagstuk en de regionale voedselvoorziening hebben afgestemd op wat er kan. Op een eerlijke manier, zorgend voor kwetsbare mensen en ook naar draagkracht van de natuur.  Oók als dat om moeilijke keuzes vraagt. Zodat het gewoon wel mogelijk is om huizen te bouwen voor jongeren. Iedereen heeft een dak boven zijn hoofd nodig. En zodat we een nieuwe economie kunnen bouwen. Iedereen heeft inkomen nodig. 

Er zijn veel kernen waar de buurtsuper verdwijnt. Dat raakt de leefbaarheid. Boodschappen doen is een dagelijkse levensbehoefte. Kunnen we het samen, als inwoners, organiseren dat de buurtsuper blijft? En misschien kunnen we dan ook meer bomen in de buurt planten? Tegen hittestress en goed voor de vogels. Dat ziet er ook direct beter uit dan alleen stenen. En als we dan toch bezig zijn meteen ook deelauto’s organiseren.

Het is voor mij onverteerbaar dat Zeeuwen PFAS in hun bloed hebben. En dat je niet eens vis uit de Westerschelde kunt eten. Containerschepen op weg naar Antwerpen die op de meest smerige stookolie varen. Dat is namelijk goedkoop.  Heus, in de 21e eeuw?

Ik wil me in de Staten dan ook inzetten voor een eerlijkere omgang met onze natuur en voor een groene economie die bijdraagt aan echte welvaart. Zodat het leven in Zeeland fijn blijft. 

Mijn kwaliteit is dat ik de overheid van binnenuit ken en me inzet voor duurzame ontwikkeling. Ik weet hoe de bureaucratie werkt en hoe je daarin instrumenten anders kunt inzetten zodat meerwaarde ontstaat.  In een energiecoöperatie heb ik -vol verbazing- ervaren hoe overheden soms over inwonersinitiatieven tegenstribbelen. Ik ben dan ook vóór de invoering van een correctief referendum. 

Luisteren naar mensen. Dat kan. Gewoon. 

Jules Hinssen