Eric Hageman overleden

Onze partijgenoot en bovenal vriend Eric Hageman is ons ontvallen. Wij zijn hier bijzonder verdrietig om, maar realiseren ons dat de klap voor zijn directe familie en naasten nog veel groter is. Wij wensen hen daarom heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit grote verlies.

Eric was ruim 30 jaar een actief lid van de Partij van de Arbeid in Middelburg en later ook in heel Zeeland. In het gewestelijk bestuur verrichtte hij eerst als algemeen bestuurslid en later als secretaris veel werk voor de partij. Zijn scherpe geest en politieke ambitie maakten dat hij vanaf 2003 als lid van Provinciale Staten aan de slag ging. Eric was wars van bekrompenheid en rigide grenzen. Hij was een vrijdenker die op basis van rationele afwegingen tot een vergelijk met andere partijen probeerde te komen. Eric was op vrijwel alle beleidsterreinen inzetbaar, maar zijn hart lag toch het meest bij het sociale domein, cultuur en sport. Eric spande zich tot het einde toe in om een verbindingsofficier voor de gezondheidszorg in Zeeland aan te stellen in navolging van de mede door hem in het leven geroepen succesvolle Zeeuwse onderwijsautoriteit. Het ziet er naar uit dat deze verbindingsofficier zorg er gaat komen.

Met Eric reisden wij door de provincie en het land. Van bijeenkomsten met inwoners van Zeeland, via scholingsdagen in Utrecht tot aan overleggen met Groningse collega’s. Van “Je moet het maar zeggen wanneer het te fris wordt, hoor!” wanneer we midden in de winter met alle ramen open over de snelweg richting Terneuzen jakkerden tot aan “Het is eigenlijk maar een klein landje” toen we in Bellingwolde uitstapten.

Eric was oprecht betrokken bij hoe het ging met mensen. Altijd had hij het over zijn studenten bij de Hogeschool Zeeland. Hij liet zich graag verrassen door nieuwe inzichten van jonge mensen en vertelde enthousiast over de onderzoeken die hij met hen uitvoerde.

Meer persoonlijke onderwerpen waar Eric altijd enthousiast over wist te spreken waren jazzmuziek, tafeltennis, zijn ietwat uit de klauwen gegroeide collectie bierglazen en bierproeverijen. Samen met Toon Franken schreef hij het boek ‘Hop en gerst veredeld’. De boekpresentatie was een waar feest. De mooiste bierglazen waren volgens Eric die waaruit gedronken werd met vrienden. Menig keer mochten wij bij Eric thuis komen voor een vergadering of een barbecue en dan had hij steevast een breed assortiment van heerlijke bieren voor ons klaarstaan.

Dat Eric ons vaak uitnodigde om bij hem thuis langs te komen getuigde van zijn gastvrijheid, maar ook van zijn trots om ons kennis te laten maken met de mensen die hem het meest aan het hart lagen. Zijn dochters Gemma en Veerle waren zijn oogappels. Na zijn scheiding hervond Eric de liefde met Mina. Zij waren nog maar zo kort bij elkaar, maar wat hebben zij samen genoten van het leven.

“Vrienden, somber niet!”, zou Eric hebben gezegd. Door onze tranen van verdriet zien wij de wereld die Eric zag. Een wereld met zoveel zorgzame en boeiende mensen om van te houden.

Annebeth Evertz, voorzitter PvdA-Statenfractie Zeeland